Een hoognodig verhaal in tijden van oplopende stress.
Vanaf maandag 16 maart, nu dus al zo’n twee maanden, werken velen van ons noodgedwongen thuis. Ook ik heb samen met mijn partner te maken gehad met het zoeken naar een nieuwe ritme, een nieuwe orde, nu we beiden veel meer thuis zijn. Wat gebeurt er met ons beiden in deze crisis situatie waarin angst en onzekerheid een grote rol spelen? Op welke patronen vallen we terug en welke overlevingsstrategieën zetten we in? Bij mij resulteert dat in vooral heel hard gaan werken. Is het nog niet af? Gewoon een schepje er bovenop, totdat het klaar is.
Voor mij een o zo herkenbaar patroon waarvan ik inmiddels weet dat het me uiteindelijk op gaat opbreken en waar ik nu gelukkig een halt aan toe kan roepen.
Wanneer ik me bewust ben van dit patroon voel ik ook aan mijn lichaam dat ik te maken heb met stress. Wanneer ik na een dergelijke stressreactie rust nemen, geef ik mijn lichaam en geest de kans om te herstellen. Ons lijf heeft een zelf herstellend vermogen wat we door het nemen van rust aan het werk zetten. Na dit herstel kan ik weer opnieuw een topprestatie leveren.
Wanneer ik mezelf na een stressvolle ervaring geen rust zou geven, ga ik stress stapelen. Dit stapelen van stress kan uiteindelijk leiden tot chronische stress die weer kan leiden tot allerlei ziektes zoals burn-out. Inmiddels weet ik daar alles van en heb ik gelukkig geleerd om dit te voorkomen.
De cijfers
Ik zie, lees en hoor om mij heen echter ook heel wat anders; het stressniveau onder de Nederlandse bevolking neemt toe. Volgens het Nationaal Centrum Preventie Stress en Burn-out (NCPSB) is het gemiddelde stressniveau onder werknemers met 40% toegenomen. Bij een structurele toename van 40% ben je zo’n 3 tot 6 maanden verwijderd van een burn-out volgens het NCPSB.
Disbalans in werk/privé
Door het thuiswerken is er minder scheiding van werk en privé, tussendoor de zorg voor de kinderen en ook eenzaamheid door het gebrek aan “face to face” sociaal contact met vrienden en familie. Wij hebben allemaal rustmomenten nodig. Wanneer je niet meer kan schakelen tussen rust en werk raak je overbelast. Veel mensen praten er niet over omdat iedereen het moeilijk heeft, je wilt toch niet als een zeurpiet overkomen?
Onze geest en lichaam willen dus rust, maar wij gaan maar door. Het lijf gaat op de rem staan, maar wij blijven gas geven. Daardoor raakt ons zelf herstellend vermogen uit balans.
De vermoeidheidsfuik
Wanneer we veel stress ervaren is het dus extra belangrijk om onze geest en lichaam rust te geven en te ontspannen. Dat kan door bijv. genoeg tijd te nemen om te slapen, even helemaal niets te doen, de natuur in te gaan, te mediteren, te sporten en tijd besteden en dingen die je gewoon heel erg fijn vindt om te doen zonder dat er druk van iets “moeten” op zit. Vaak echter komen we in de vermoeidheidsfuik terecht; door teveel werk geef je ontspannende activiteiten op => daardoor krijg je nog minder energie => waardoor je nog meer aan ontspanning gaat opgeven => op een gegeven moment heb je nergens meer zin in => je raakt ten slotte uitgeput.
Heb jij moeite om jezelf te ontspannen en gun je jouw geest en lichaam daardoor te weinig rust? Dan loop je de kans om chronische stress te ontwikkelen en uiteindelijk ziek te worden.
Wil je graag verder praten over dit onderwerp of heb je tips, laat het me weten en neem contact met me op, dan gaan we erover in gesprek. Voor meer informatie of om een afspraak te maken:info@inside-outside-coaching.nl of 06-51338526.